Sposoby montażu nawiewników okiennych

okno z żaluzją

Zapewnienie odpowiedniej wentylacji ma duży wpływ na samopoczucie i zdrowie osób przebywających w danym budynku. Jedną z prostszych metod zadbania o prawidłową wentylację jest montaż nawiewników w oknach. W poniższym tekście przybliżymy metody montażu tych urządzeń oraz kilka najczęściej popełnianych błędów, związanych z tym procesem.

Czym są nawiewniki okienne?

Zanim przejdziemy do sedna, kilka słów o samych nawiewnikach. Są to niewielkich rozmiarów urządzenia mechaniczne (a więc niewymagające zasilania), zapewniające kontrolowany dopływ powietrza zewnętrznego przez rozszczelnienie okna (lub drzwi balkonowych). Nawiewniki dzieli się na kilka rodzajów, biorąc pod uwagę sposób regulacji ich pracy.

Jak można przeprowadzić montaż nawiewników okiennych?

Montażu nawiewników można dokonać na jeden z trzech sposobów — frezowanie szczelin, wręby lub bez ingerencji w konstrukcję okna.

Frezowanie szczelin

Najbardziej tradycyjna metoda montażu nawiewników polega na wycięciu przy użyciu frezarki otworu o odpowiednich wymiarach w przylgach skrzydła i ościeżnicy (okna PVC) lub tylko na skrzydle/tylko na ościeżnicy (okna drewniane). Wykorzystanie tej techniki przy oknach aluminiowych, wymaga wykonania otworu już na etapie produkcji przez samego wytwórcę. Nawiewnik powinien znaleźć się w górnej części okna, minimum 1,8 m nad podłogą. Podczas wykonywania otworu należy ściśle przestrzegać zaleceń producenta danego nawiewnika i wziąć pod uwagę ilość miejsca dostępną między nadprożem a skrzydłem okna. W razie konieczności, otwór można wykonać bliżej klamki, jeśli umieszczenie nawiewnika na środku przeszkadzałoby przy otwieraniu okna. Cały proces nie jest zbyt czasochłonny i montaż nawiewnika nie powinien zająć wprawnej osobie dłużej niż 45 minut. Prawidłowe wykonanie takiego otworu wymaga jednak pewnego doświadczenia i dobrze jest zwrócić się z tym do fachowca. Trzeba także pamiętać, że w związku z tym, iż metoda ta ingeruje w konstrukcję okna, jego producent może uznać to za nieprzestrzeganie warunków gwarancji — zwłaszcza gdy będzie przeprowadzona niepoprawnie. Jeśli kupuje się nowe okna, warto pomyśleć od razu o takich z fabrycznie przygotowanymi otworami na nawiewniki — dzięki temu nie tylko zamontuje się je znacznie szybciej, ale też uniknie się wspomnianych problemów z gwarancją.

okno w kuchni

Nawiewniki wrębowe

Sposób montażu nawiewnika okiennego wrębowego jest znacznie mniej inwazyjny i ogranicza się do przykręcenia nawiewnika w odpowiednim miejscu oraz do wycięcia i zastąpienia trzech fragmentów uszczelki — jednego w skrzydle i dwóch w ramie. Uszczelkę w skrzydle wycina się w górnej części, dokładnie naprzeciwko miejsca montażu nawiewnika, natomiast te w ramie — na dole po lewej i po prawej stronie (otwory powinny zaczynać się 5 cm nad dolną krawędzią). Nawiewniki wrębowe przykręca się najczęściej poziomo w górnej, wewnętrznej części ramy. Część modeli można jednak montować pionowo w ramie bocznej. Wielkość fragmentów usuwanej uszczelki zależy od danego modelu i należy ściśle trzymać się wymiarów podanych przez producenta (pamiętając o każdorazowym zostawieniu 2 cm tzw. nakładki). Prawidłowo zamontowany nawiewnik wrębowy nie powinien przeszkadzać w zamykaniu okna. Montaż wrębowego nawiewnika powietrza jest dość prosty i szybki — pojedynczą sztukę można bez problemu założyć w około 30-40 minut. Okienne nawiewniki tego typu są znacznie mniejsze od tych tradycyjnych, przez co ich skuteczność jest często podawana w wątpliwość. Metoda ta, w przeciwieństwie do frezowania, raczej nie pociągnie za sobą utraty gwarancji.

Bez ingerencji w konstrukcję okna

W ten sposób zakłada się specjalne nawiewniki, montowane między górną częścią ramy a nadprożem, gdzie znajduje się ich kanał przelotowy — dobrym przykładem takiego urządzenia będzie nawiewnik Insolio marki Brevis. Nawiewniki okienne bez wiercenia otworów i frezowania szczelin można montować w nowych oknach każdego typu, a nawet w wielkowymiarowych drzwiach podnoszono-przesuwnych typu HS oraz oknach z roletą zewnętrzną. Dlaczego akurat w nowych? Ponieważ nawiewniki tego typu montowane są wraz ze wstawianym oknem. Nie można ich zatem, niestety, założyć w oknach już wprawionych.

Gdzie powinny znaleźć się nawiewniki?

Zasadniczo zalecane jest założenie nawiewnika okiennego w każdym pokoju i kuchni z oknem. Nie montuje się ich natomiast w łazienkach, gdyż wysoka wilgotność tych pomieszczeń może powodować nieprzyjemne przeciągi w trakcie kąpieli. Łazienki powinno się zatem wentylować pośrednio, dzięki szczelinom pod drzwiami lub specjalnym otworom w ich dolnej części.

Wspomniane kuchnie również są nieco problematyczne, gdyż potrzeba założenia nawiewnika zależy od ich wyposażenia. Urządzenie nie będzie wymagane w przypadku kuchenek elektrycznych i taka kuchnia może być wentylowana pośrednio, jednak przy kuchenkach gazowych lub kotłach dwufunkcyjnych potrzebny już będzie nawiewnik – i to taki o dużej wydajności. Musi bowiem dostarczyć ilość powietrza potrzebną nie tylko do właściwego funkcjonowania wentylacji, ale też prawidłowego spalania paliw.

Ile nawiewników będzie potrzebne?

W każdym pokoju o standardowej wysokości i powierzchni do 20 m2 powinno znaleźć się przynajmniej jedno urządzenie. Jeśli zaś chodzi o całe mieszkanie, należy obliczyć sumę strumieni powietrza usuwanych z pomieszczeń z kanałami wentylacyjnymi i podzielić ją przez deklarowany przepływ pojedynczego nawiewnika (zaokrąglając wynik w górę). Ilości powietrza usuwane z danego pomieszczenia można znaleźć w dostępnej w Internecie Polskiej Normie PN-83/B-03430.

Najczęściej popełniane błędy montażowe

Choć montaż nawiewników okiennych nie należy do najtrudniejszych czynności, stosunkowo łatwo popełnić przy nim błędy. Dotyczy do zwłaszcza frezowania otworów. Oto kilka częstych błędów związanych z montażem nawiewników:

  1. Naruszenie komory zbrojeniowej — wycinanie otworu wymaga skupienia i dokładności. Już małe odchylenie od właściwego umiejscowienia może doprowadzić do naruszenia komory zbrojeniowej, a co za tym idzie osłabienia konstrukcji okna i wystawienia metalowych elementów zbrojeniowych na działanie żywiołów (co z czasem doprowadzi do ich korozji). Dodatkowo, frezowany metal będzie iskrzył, co z kolei może nadtopić plastik ramy i uszkodzić całą konstrukcję okna (zwłaszcza jeśli zbrojenie wykonano z wykorzystaniem stali, jak miało to miejsce w starszych modelach okien).
  2. Wiercenie otworów — niestety zdarza się, że chcąc zaoszczędzić czas, otwory wykonuje się wiertarką zamiast frezarką. W efekcie powstaje kilka małych otworów zamiast jednego dużego, co nie tylko obniża skuteczność pracy nawiewnika, ale też prowadzi do powstawania niepokojących świstów przy dużej różnicy ciśnień między wnętrzem a zewnętrzem lub przy silnych wiatrach.
  3. Montaż w dolnej części okna — jeśli dół okna znajduje się niżej niż wspomniane 1,8 m nad podłogą, montaż nawiewnika w tej jego części powoduje, że napływające przezeń powietrze nie zdąży się nagrzać. Prowadzi to do powstawania nieprzyjemnych przeciągów i nadmiernego wychłodzenia pomieszczenia zimą.

Podsumowanie

Nawiewniki okienne można zamontować z wykorzystaniem różnych metod, zależnie od posiadanych okien oraz typów samych urządzeń. Jeśli planuje się wymianę okien na nowe, warto zainteresować się nowoczesnymi, niewymagającymi ingerencji w konstrukcję okna nawiewnikami , które można zamontować wraz z wprawianym oknem.